Στο νότιο πλάτωμα ερευνήσαμε την περιοχή ακριβώς ανατολικά της αρχαίας αγοράς μέχρι τα δυτικά όρια του Βασιλικού. Και εδώ η χαμηλή ορατότητα του εδάφους στις βερυκοκιές εμπόδισε σε μεγάλο βαθμό την καταμέτρηση της κεραμεικής.
Στα αγροτεμάχια όπου η ορατότητα ήταν καλή έως πολύ καλή η πυκνότητα κεραμεικής ξεπερνούσε τα 500 όστρακα ανά τετράγωνο και σε κάποιες περιπτώσεις υπερέβαινε τα 1000 όστρακα, όπως στην περίπτωση του αγροτεμαχίου SP93 νοτιο-ανατολικά της αγοράς, και του τετραγώνου SP102.2 στο κέντρο περίπου της περιοχής που καλύψαμε. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα τετράγωνα SP85.01 έως 85.05, μόλις 15 μ βορειο-ανατολικά της μακράς στοάς, όπου η ποσότητα των κεραμίδων είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή των οστράκων. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ίσως να οφείλεται στα μπάζα της παλαιάς ανασκαφής της στοάς που με τις δεκαετίες εξαπλώθηκαν στον περιβάλλοντα χώρο μαζί με τα κεραμίδια που αναμφίβολα περιείχαν. Και εδώ αφθονούν τα αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, κυρίως τμήματα τοίχων με ορθογώνιες λιθόπλινθους και κατεύθυνση Β-Ν, Α-Δ, αλλά, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στο βόρειο και ανώτερο πλάτωμα, έχουμε και αρκετά λείψανα κτιρίων κατασκευασμένων με αργούς λίθους, πλίνθους και κονίαμα.
Μεταξύ των τελευταίων, ξεχωρίζουν τα κατάλοιπα λουτρικού συγκροτήματος μικτής τοιχοποιίας με κεντρική αψίδα και εγκάρσιο κλίτος, που καταλαμβάνει έκταση εμβαδού μεγαλύτερου των 350 μ2 και σώζεται σε μέγιστο ύψος 3 μ.
Μεταξύ των δεκάδων διάσπαρτων μελών, στην πλειονότητά τους ορθογώνιων λιθόπλινθων, καταγράφηκαν και λίγοι σπόνδυλοι Δωρικών κιόνων, ένα τμήμα οκταγωνικού κίονα, ένα επίκρανο παραστάδας και αρκετά μαρμάρινα θραύσματα.
Στα κινητά ευρήματα, πέραν της κεραμεικής, των κεραμίδων και των πλίνθων, περιλαμβάνονται αρκετοί τριπτήρες, λίγες βάσεις ελαιοτριβείων (mortaria), σκωρίες, αγνύθες, λύχνοι και θραύσματα γυαλιού. Μοναδική είναι η σχεδόν ακέραια σωζόμενη βάση ελαιοτριβείου (mortarium) με εσωτερικές αυλακώσεις, που σήμερα χρησιμοποιείται ως ποτίστρα για οικόσιτα.
Στη νοτιο-ανατολική προεξοχή του πλατώματος, ερευνήθηκε το επικλινές χωράφι ακριβώς νοτιο-ανατολικά της αρχαίας και μεσαιωνικής οχύρωσης (SP 107) καθώς και η πολύ επικλινής βορειο-δυτική πλαγιά του λόφου ως Special Interface Tract 2.
Στο SP 107, η πυκνότητα της κεραμεικής ήταν χαμηλή (κάτω από 50 όστρακα/τετράγωνο) σε αντίθεση με τα κεραμίδια που αφθονούν, κάτι που σίγουρα οφείλεται στη γειτνίαση με το τείχος. Στη βορειο-ανατολική πλαγιά του λόφου (ST 2) εντοπίσαμε την ύπαρξη διαδοχικών αναλημματικών τοίχων, που κατασκευάστηκαν για τη δημιουργία τεχνητών ανδήρων για καλλιέργεια, πιθανότατα της ελιάς.
Μάλιστα σε ένα από αυτά τα άνδηρα βρέθηκε και μυλόλιθος ελαιοτριβείου, πιθανόν κατά χώρα. Από τα διάσπαρτα ευρήματα ξεχωρίζει ένα δωρικό κιονόκρανο κλασικής εποχής.