αρχαιολογικές αναζητήσεις
ανασκαφές στην Ομηρική Γραία

Θαλασσινές ιστορίες αρχαίων κοχυλιών

Η μελέτη των θαλασσίων οστρέων που αποκαλύπτονται στις ανασκαφές, προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τη σχέση των ανθρώπων με τη θάλασσα.

Μια ανάσα από τη θάλασσα...
Οι γεωλογικές και ανασκαφικές έρευνες στον Ωρωπό οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο οικισμός, πριν από 2700 χρόνια, βρισκόταν πολύ πιο κοντά στην ακτή.

Στα θαλασσινά νερά οι κάτοικοι του Ωρωπού μάζευαν...
μαλάκια με διάφορους τρόπους, όχι μόνο στα εύκολα προσβάσιμα σημεία της ακτής, αλλά και στα βαθύτερα νερά του κόλπου.
Στον οικισμό βρέθηκαν, ολόκληρα ή σπασμένα, όστρεα σαράντα ενός διαφορετικών ειδών, που συναντούμε ακόμη και σήμερα στις ακτές του Ευβοϊκού κόλπου.
Τα περισσότερα προέρχονται από τη φάση ανάπτυξης και επέκτασης του οικισμού (700-600 π.Χ.). Πιο συχνά είδη ήταν η πορφύρα, η χρυσή, η πίννα, το κέρατο, το μπουρλίδι. Βρέθηκαν ακόμη τέσσερις σπόνδυλοι ψαριών, ένα κόκαλο σουπιάς, τρεις δαγκάνες καβουριών και μερικές πλάκες αχινών.
Η ασχολία των κατοίκων με την αλιεία και η στενή τους σχέση με τη θάλασσα ανιχνεύεται και σε άλλα ευρήματα της ανασκαφής, όπως τα μολύβδινα αλιευτικά βαρίδια από δίχτυα ψαρέματος, τα χάλκινα αγκίστρια και τα τέσσερα πήλινα ομοιώματα πλοίων.

Τα όστρεα ήταν για τους κατοίκους του Ωρωπού...
Γεύσεις θαλασσινές
για την προετοιμασία εδεσμάτων που συμπλήρωναν τα γεύματα και έδιναν ποικιλία στη βασική διατροφή.
Αυτοσχέδιες κατασκευές
για τη μετατροπή τους σε εργαλεία (κουτάλια, σπάτουλες, λειαντήρες) ή σκεύη (για υγρά), αφού είχαν υποστεί λείανση, τουλάχιστον ορισμένα από αυτά, για μεγαλύτερη ομοιομορφία.
Στολίδια
για διακοσμητικούς σκοπούς και κατασκευή κοσμημάτων. Λίγα είναι, όμως, αυτά τα ευρήματα και συνήθως πρόκειται για κοχύλια με πολύ ωραία χρώματα και σχήματα.
Χρώμα πορφυρένιο
που παραγόταν έστω και σε περιορισμένη κλίμακα από μία οικογένεια, όπως συμπεραίνεται από τα κελύφη πορφύρας που βρέθηκαν σε σχετικά μεγάλο αριθμό σε συσχετισμό με την εύρεση πολλών υφαντικών βαρών.
Ταφικά σημάδια
είτε κτερίσματα ή απλά ωραία αντικείμενα για να συνοδεύουν τον νεκρό στον τάφο, είτε εδέσματα που καταναλώνονταν σε τελετουργικά και νεκρικά γεύματα.

Στον Ωρωπό, η συστηματική παρουσία θαλασσίων οστρέων σε όλες τις χρονολογικές φάσεις και σε όλα τα σημεία του οικισμού καταδεικνύει την ποικίλη χρήση τους από τους κατοίκους. Όμως, η σχεδόν πλήρης απουσία οστών ψαριών προβληματίζει τους αρχαιολόγους και τους εμποδίζει να κατανοήσουν καλύτερα το ρόλο του ψαρέματος στη διατροφή των Ωρωπίων.

<<   >>

© 2004: Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τμήμα Ιστοριάς, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας