Οι βιοαρχαιολόγοι...
· μελετούν τη μορφολογία και δομή των αρχαίων υπολειμμάτων οστών για να προσδιορίσουν το τμήμα του σκελετού από το οποίο προέρχονται
· ταξινομούν τα ευρήματα οστών σε Τάξεις, Οικογένειες και Γένη για να κατανοήσουν πώς διαχειρίστηκε ο άνθρωπος το ζωικό πλούτο
· μελετούν το φύλο και την κατάσταση των οστών και υπολογίζουν την ηλικία του θανάτου του ζώου για να προσδιορίσουν τα αίτια (π.χ. σφαγή λόγω διατροφικών αναγκών, φυσική γήρανση), τις επιλογές των κατοίκων σε σχέση με την οικονομία και κτηνοτροφία, κ.α.
· προσπαθούν να προσδιορίσουν το μέγεθος του σώματος των ζώων, το οποίο μπορεί να εξαρτάται από το κλίμα, τη διατροφή και τις συνθήκες διαβίωσής τους (π.χ. εξημέρωση)
· παρατηρούν τις αλλοιώσεις των οστών γιατί και αυτές εξαρτώνται από τη διατροφή, τις ασθένειες, τις χρήσεις των ζώων (π.χ. ως υποζύγια) και τη γεωμορφολογία της περιοχής στην οποία βρέθηκαν
· συσχετίζουν τα οστεολογικά κατάλοιπα με τα υπόλοιπα αρχαιολογικά ευρήματα για να προσδιορίσουν το χαρακτήρα και τη χρήση των χώρων στους οποίους βρέθηκαν
Οι βιοαρχαιολογικές μελέτες στον Ωρωπό οδηγούν σε ορισμένα συμπεράσματα...
· Τα πιο πολλά οστά βρέθηκαν στον Κεντρικό Τομέα της ανασκαφής.
· Τα περισσότερα από αυτά ήταν οστά αιγών και προβάτων, πολύ λιγότερα βοοειδών και ακόμη πιο λίγα χοίρων. Έχουν βρεθεί σε ακόμη μικρότερες ποσότητες οστά μικρών αλόγων, ελαφιών, σκύλων και λαγών.
· Τα ίχνη από κοφτερά εργαλεία πάνω σε οστά είναι ελάχιστα. Αντιθέτως, τα καμένα οστά αποτελούν το 20% του συνόλου.
· Τα οικόσιτα άλογα συνήθως συμπλήρωναν το μέσο όρο προσδόκιμης ζωής που ήταν 25 χρόνια.
· Εντύπωση προκαλεί η απουσία οστών ψαριών (ίσως λόγω διάβρωσης και εξαφάνισής τους με το χρόνο), καθώς ο οικισμός ήταν παραθαλάσσιος και οι κάτοικοι μάλλον ασχολούνταν με την αλιεία.