Το Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας & Κοινωνικής Ανθρωπολογίας συνδιοργανώνει με τον Δήμο Μακρακώμης, τον Δήμο Λαμιέων, την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος και τον Πολιτιστικό-Εξωραϊστικό Σύλλογο Γαρδικιωτών Ομιλαίων Φθιώτιδος, το Τμήμα Φιλολογίας Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, το Τμήμα Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης (Φλώρινα) του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και το Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών Ερευνών, το Ινστιτούτο Νησιωτικών και Ορεινών περιοχών της Μεσογείου/Κύπρος, την Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Στερεάς Ελλάδος, τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Ν. Φθιώτιδος, τους Συλλόγους Γυναικών Αγίου Γεωργίου Τυμφρηστού, Μακρακώμης, Σπερχειάδας την Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος το 9ο Θερινό Σχολείο (ΘΕΣΤ), που θα πραγματοποιηθεί από 21 έως 27 Αυγούστου 2023 στο Γαρδίκι Φθιώτιδας. Το θέμα του φετινού Θερινού Σχολείου είναι: Μονοπάτια Γεύσεων.
Το Θερινό Σχολείο απευθύνεται σε μεταπτυχιακούς φοιτητές/τριες, υποψήφιους διδάκτορες και σε τελειόφοιτους προπτυχιακούς φοιτητές/τριες από τον ευρύτερο χώρο των κοινωνικών και ανθρωπιστικών σπουδών. Έχει δε, διεπιστημονικό χαρακτήρα.
Το πλαίσιο
Η τροφή-διατροφή συνιστά «ολικό κοινωνικό φαινόμενο», έναν ή πολλούς και σύνθετους τρόπους επικοινωνίας και δημιουργίας, κοινωνικών και πολιτισμικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, πολλά και διαφορετικά πολιτισμικά διατροφικά συστήματα. Ταυτόχρονα οι γεύσεις αποτελούν έναν μέσο μύησης σε εμπειρίες και γνώσεις, αναγκαίες για την υλοποίηση εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Η τροφή και κατ' επέκταση η παραγωγή της εφόσον εμπεριέχει γνώσεις, πρακτικές, εμπειρίες, συναισθήματα που εκφράζονται ατομικά και συλλογικά δημιουργώντας κοινή ταυτότητα και «αίσθημα του συνανήκειν», και συν-κινήσεις, ενσωματώνει τον κοινωνικό και πολιτισμικό χώρο-χρόνο εντάσσεται αυτοδίκαια στην πολιτιστική κληρονομιά (υλική και άυλη).
Τα τοπικά διατροφικά συστήματα στηρίζονται στην εν-τόπια παραγωγή διατροφικών προϊόντων τα οποία μετασχηματίζονται μέσα από τη μαγειρική γνώση και τους κανόνες, τις νόρμες και τις πολιτισμικές συνήθειες σε τροφή και δια-τροφή δηλ. κατάλληλη για βρώση και για σκέψη, που εκφράζει τρόπους ταυτότητας και συνοχής της κοινωνίας, καταναλώνεται ατομικά και συλλογικά δημιουργώντας και συνέχοντας τον ιδιαίτερο τοπικό πολιτισμό.
Τα αγροδιατροφικά προϊόντα γνωρίζουν σήμερα ευρύτατη χρήση ως «παραδοσιακά» με ποικίλα και διαφορετικά χαρακτηριστικά και κριτήρια (τόπου, χρόνου, πολιτισμού, φυσικού περιβάλλοντος, προέλευσης πρώτων υλών, παραγωγής, μεταποίησης, χρήσης, ποιότητας κ.ά) ενσωματώνοντας πολιτισμικά χαρακτηριστικά και τεχνογνωσία τα οποία προκύπτουν ως αποτέλεσμα ιστορικών διαδικασιών και πολιτισμικών προσμείξεων με ιστορικό βάθος αλλά και καθημερινή παρουσία στην παραγωγή και κατανάλωση και αναγνωρίζονται ως στοιχεία της ελληνικής διατροφικής ταυτότητας.