Ρίτσα

Μ' αυτό το πούλμαν, ναι. Μέχρι εκεί στα Γιάννενα που είναι κάτι φαντάρους και κοιτάνε τα διαβατήρια, το ένα, τ' άλλο, περάσαμε. Μετά, όταν κατέβ'κα στη Λάρισα, φοβόμασταν. Άρχισε ο φόβος. Να ... αν μας πιάσει η αστυνομία, μπορεί να γυρίσει πίσω και τα λεφτά φύγανε κι όλη η κούραση δέκα μέρες που χάσαμε στο Αργυροκάστρο, χωρίς να φάμε, χωρίς να πλυθούμε, χωρίς τίποτα. Στο δρόμο!

Αυτό ήταν το, το δύσκολα, στο ταξίδι. Μετά ήρθαμε στη ... στη Λάρισα, ήταν τρεις η ώρα τη νύχτα και δεν ξέραμε πού να πάμε. Πήγαμε σ' ένα ξεναδοχείο, τα λίγα λεφτά που είχαν μείν' του Κώστα, χωρίς φαΐ, χωρίς νερό, χωρίς τίποτα. Και πήγαμε και πήραμε, δεν ξέρω, δε θυμάμαι και καλά, κάτι για το παιδί που έκλαιγε. Κοιμήθ'καμε εκεί με φόβο και δεν ήθελε να μας, να μας βάλει μέσα. Είπαμε, "Πέντε η ώρα να μας ξυπνήσεις". Πήραμε λεωφορείο κι ήρθαμε στο Βόλο. Μετά το Βόλο που ήρθαμε εδώ δεν είχαμε δυσκουλίες.

Γκιόργκι και Τάνια

Γκιόργκι:

[Ήρθαν στην Ελλάδα] Πρώτο, επειδή είναι πιο κοντά... Είναι έξι ώρες- πέντε ώρες, με αμάξι είναι τόσο, τέσσερις- πέντε ώρες.

Τάνια:

Πρώτο επειδή έχουμε γνωστοί και δεύτερο ... Γιατί, άμα οι γνωστοί μας ήταν στην Ισπανία, ήταν στην Ιταλία, ήταν ... Ακριβώς ένα χρόνο πριν να κάνουμε την μετανάστευση εδώ, ακόμη ...- με τα καλά χρόνια όταν λέμε, όταν ζούσαμε καλά και κάναμε διακοπές, έχουμε γυρίσει Ελλάδα ... αν σου πω ... ε ... εκεί που δεν έχουν πάει και πολλούς Έλληνες ...

Γκιόργκι:

Καμία σχέση. Μεγάλη διαφορά ... να είσαι διακοπές εδώ και να μένεις και να δουλεύεις ... Α, να πει η Τάνια πρώτα, εγώ ...

Τάνια:

Κατ' αρχήν εγώ να σας πω ... βλέπω πολύ μεγάλη διαφορά ... η Ελλάδα πριν ... δέκα- δώδεκα χρόνια, με αυτή η Ελλάδα που είναι τώρα ... Ο κόσμος έχει αρκετά προβλήματα και 'δω ... δυσκολίες ... τώρα δεν έχουν τόσα λεφτά όσο είχαν πριν. Ε ... ο κόσμος έχει γίνει πιο κλειστός, ίσως τότε ήταν πιο ανοιχτός, πιο φιλόξενος. Α ... τώρα, μου κάνει εντύπωση, ότι δεν είναι έτσι ... Ε ... μμμ ... ο Έλληνας είναι, χωρίς να σας προσβάλω, χωρίς ... πολύ πονηρός, πολύ εκμεταλλευτής, ότι μπορεί να εκμεταλλέψει από εσένα θα το εκμεταλλεύσει, ειδικά όταν ο εργοδότης είναι άντρας και η ξένη είναι ... γυναίκα.

Μίνα

...την πρώτη μέρα που ήρθα ήταν Μάρτιος, 5 Μαρτίου αν θυμάμαι καλά, ναι. Και περίμενα στο σταθμό του τρένου να 'ρθει κάποιος φίλος μας, κάποιος φίλος του άντρα μου να μας πάρει γιατί δεν ξέραμε καν, δεν είχαμε ξαναέρθει και περιμέναμε με τις ώρες εκεί στο σταθμό κάτω από ένα δέντρο και άρχισε να φυσάει κτλ και αυτό που μου έκανε εντύπωση όταν άρχισε να νυχτώσει ανάψανε τα φώτα κι ήτανε θαύμα, δηλαδή εγώ δεν είχα δει τόσα πολλά φώτα σε μια μεγάλη πόλη και μεγάλα και πολλά αυτοκίνητα, κίνηση δηλαδή πολύ, κάτι διαφορετικό, δεν το είχα ζήσει, αυτό μου έκανε, αυτό ήταν το πρώτο μου εντύπωση... μετά σιγά σιγά συνήθισα δεν .. δεν μπορώ να πω ότι δεν είχα δει πόλη. Γιατί εγώ μέσ' την πόλη έζησα.. .δεν, το έζησα την πόλη δηλαδή, ξέρω πώς λειτουργεί, αλλά πάλι, παρ'όλα αυτά η Θεσσαλονίκη με τα Τίρανα έχουν διαφορά.

Ντίνα

... εγώ ήρθαμε ... με καράβι. Και ήρθα από Ντούρσε ...ε .. Σταματήσαμε στη Πάτρα ... μετά ήρθαμε ... ταξί ... Για μένα ήτανε η πρώτη φορά στη ζωή μου ... πήγα έξω από Αλβανία ... Στην Αλβανία τα ξέρω όλα ... Εδώ στην Ελλάδα μετά πότε ... σταμάτησα στη Πάτρα. Είπα είναι άλλο πράγμα! Είναι άλλο πράγμα στην Ελλάδα! Είπα. Πολύ όμορφη! Πολλή ησυχία. Και ... ανοίξα μάτια ... τα μάτια. Γιατί και τηλεόραση εμείς μόνο ... λίγο πράγμα δούμε η Γερμανία κι η Ιταλία έτσι. Δεν είχε να κοιτάξεις ένα πράγμα ζωντανό ... δεν είχε ... εδώ στην Ελλάδα μετά ... ανοίξαν τα μάτια ... καλά! (γέλιο).

Πρώτη φορά ... είδα ... στο κόσμο είχε ησυχία ... πρώτο πράγμα που είδα ήταν ησυχία στο κόσμο ... ησυχία ... είχε κουλτούρ ο κόσμος. Δεν ήτανε ... πώς θα το πω εγώ ... Μετά ... ένα πράγμα καλό, σωστό πράγμα στην πόλη ... κάθε πράγμα ... τελοσπάντων ... κάθε πράγμα ήτανε ... ΣΩΣΤΑ. ΌΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΗΤΑΝΕ ΣΩΣΤΑ. Γι' αυτό μ' αρέσαν πολύ!