Ρίτσα

Απλή. Ήταν εκεί τα παιδικά μου χρόνια ... δουλεύαμε. Εγώ που ήμουνα η μεγάλη κρατούσα τα αδέρφια μου. Η μάνα μου δουλεύει στα χτήμα. Μετά, όταν βρούμε χρόνο, παίξαμε έτσ' με τα κορίτσια, με τα αγόρια. Δεν είχαμε έτσ' και πολλή πράγματα. Παίζαμε σαν αδέρφια όλοι στο χωριό που ήμαστε.

Στο σπίτι δεν είχαμε πολύ ... τέτοιο ... πολυτείες [εννοεί πολυτέλειες]. Μέσα. Και το τελεόραση μετά από χρόνια το, το πήραμε, όταν μεγαλώσαμε εμείς, τελειώσαμε το γυμνάσιο.

Δεν μπορούσαμε να αφήσουμε μαλλιά μακριά, δε μπορούσαμε να κάνουμε, ν' αφήσουμε γένια ή τα παιδιά ... ... ... Τα παντελόνια τα φαρδιά δε μπορούσαμε να φορέσουμε τότε.

Μια φορά, μια φορά φορούσαμε τζιν, όπως είχε βγει το τζιν τώρα στη μόδα και κρατούσαμε εμείς οι γυναίκες τζέπες από πίσω, όπως κρατάμε τώρα και μας βγάλαν σ' εφημερίδα.

Γκιόργκι και Τάνια

Γκιόργκι:

Τα παιδικά μου χρόνια ... θυμάμαι σαν ήταν χθες ... δυστυχώς ήταν πριν πολλά χρόνια ... Καλά, εγώ είχα ... νομίζω ... ευτυχισμένα παιδικά χρόνια ... Επειδή, όπως βλέπω, η σημερινή ... κατάσταση ... το δικό μου παιδί, ας πούμε ... δικά μας παιδιά, δεν είχαν τέτοια παιδικά χρόνια. Αυτό είναι σίγουρο ... Ναι ... έτσι ... θυμάμαι αυτά τα χρόνια ... ευτυχισμένα, χωρίς ... στεναχώρια, χωρίς υποχρεώσεις ...

Τάνια:

Και για να μπεις σε κάποιο καλό σχολείο, σε καλό Γυμνάσιο ... ή στο Πανεπιστήμιον, ας πούμε, ότι θέλεις να σπουδάζεις ... ιστορία, μαθηματική, αρχαιολογική, αρχιτέκτονες ... οτιδήποτε ... ηθοποιός να γίνεις, μουσικός να γίνεις ... το ένα ... μμμ ... εξετάσεις ήτανε υποχρεωτικά Μαρξισμό. Δεν υπήρχε σημασία αν θα γίνεις αρχαιολόγος ή αν θα γίνεις μουσικός, πρέπει να α ... πρέπει να παίρνεις καλούς βαθμούς στο Μαρξισμό, να μπεις στο Πανεπιστήμιο... αν ... υπήρχε κάποιος σα ... στη οικογένεια που ήτανε ... εχτρός του κομμουνισμού ... ήταν απαγορευμένο να γίνεις φοιτητές. Σε παρακολουθούσαν και δεν έμπαινες στο Πανεπιστήμιο.

Μίνα

... ζούσαμε όπως όλοι οι Αλβανοί τότε στο...στο καιρό του Χότζα. Λοιπόν, οι γονείς μου δούλευαν και έπαιρναν ας πούμε ένα μισθό που ήτανε σχετικά καλό... παρόλα αυτά ήμασταν, είμαστε τέσσερα παιδιά και καταλαβαίνετε είχαμε δυσκολίες ε...αλλά δεν μπορώ να πω ότι περάσαμε άσχημα, να πω ότι....είχαμε ελλείψεις αλλά πάλι δηλαδή καλά, δεν μπορώ να πω ότι υποφέραμε πώς να το πω...θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια τα περάσαμε σ'ένα σπίτι που είχε ένα δωμάτιο, ένα κουζίνα μια κουζίνα και ένα σαλόνι και χωλ και...ξέρεις...

Λοιπόν το δημοτικό σχολείο το είχαμε δίπλα απ'το σπίτι. Ε, εκεί πηγαίναμε και οι τέσσερις, μετά πήγα γυμνάσιο, σ'αυτό το γυμνάσιο πήγε και η αδερφή μου πού ήτανε μετά από μένα, αλλά ο αδερφός μου και η άλλη που ξεκίνησε για ζωγραφική, υπάρχει ένα λύκειο ξεχωριστό, δηλαδή δεν έκανε το γενικό λύκειο όπως έκανα εγώ, κάνανε για καλλιτεχνικά, τέτοια πράγματα. Ε, μετά από αυτό πήγα στο πανεπιστήμιο, τότε ήτανε οι δυσκολίες για να πας στο πανεπιστήμιο έπρεπε να έχεις κάποιους βαθμούς.

Ντίνα

Ε ... πότε εκεί ήταν Χότζα, εγώ με αυτό μεγάλωσα. Όταν ήταν Χότζα, είχε ... ένα πρόγκραμ ... πώς θα το πω ... συστέμ ... Είχε καλά πράγμα, είχε και κακό πράγμα ... Το καλό ήτανε ... όλα τα παιδιά, όπως εγκώ έκανα σχολείο... έκανα οικονομικό ... σχολείο. Πώς ... εδώ δεν ξέρω τι είναι, τέσσερα χρόνια. Πως είναι το γυμνάζιο, εγώ έκανα τέσσερα χρόνια έτσι ... Και μετά ... έκανα μια σχολή άλλα ... δύο χρόνια. Για ... να μαγειρεύω, να κάνω αυτό δουλειά ... Ήτανε ... πιο εύκολα ... ε ... αυτό συστέμ που είχε Χότζα, ήτανε καλό, γιατί όλα τα παιδιά ... πότε τελείωσα εγώ σχολείο, κανένα δεν αφήνει χωρίς σχολείο ... Έχουν σχολείο και ... όλοι δουλεύουν ... δεν είχε ... πότε ήταν ο Χότζας κανένας δεν κάθισε σπίτι. Όλοι δουλεύουν ... ε ... πώς θα το πω ... Μόνο είχε κακό πράμα ... που είμαστε πολύ κλειστό. Δεν ήθελε να κοιτάμε αλλού ... ε ... μπροστά πολύ ... ε ... δεν ήθελε να ... πώς ... να γίνεις πιο καλύτερα, καλύτερος άνθρωπο ... Αυτά ... τι να το πω άλλο;