ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
2ο Διεθνές Συνέδριο Οικονομικής και Κοινωνικής Ιστορίας
Οι "Αγορές" και η Πολιτική
Ιδιωτικά συμφέροντα και δημόσια εξουσία (18ος-20ός αιώνας)
Βόλος, 10-12 Φεβρουαρίου 2012
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
Περιλήψεις
- Ελευθερία Δέλτσου Αγρο- και οικο- τουριστικές επιχειρήσεις στα τέλη του 20ου αι. και στις αρχές του 21ου αι.: Παρατηρήσεις για νέες μορφές επιχειρηματικότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Εδώ και δύο δεκαετίες η επιχειρηματικότητα αποτελεί κεντρικό αναπτυξιακό άξονα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις αποκαλούμενες Λιγότερο Προνομιούχες Περιοχές, αλλά και για άλλες κατηγορίες που θεωρούνται κατάλληλες για χρημοτοδότηση. Η αντίληψη ότι αυτές οι χρηματοδοτήσεις αποτελούν απλώς μια οικονομική στόχευση για την ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών και των περιφερειών αγνοεί τις πολιτισμικές διαστάσεις του οικονομικού και μιαν εννοιολόγηση του πολιτικού, όπως την όρισε ο Appadurai, ως οποιαδήποτε συνθήκη που αφορά σε σχέσεις ισχύος. Επικεντρωνόμενη αφενός σε προγράμματα της Ε.Ε. και αφετέρου σε επιχειρήσεις που χρηματοδοτήθηκαν από αντίστοιχα προγράμματα, η ανακοίνωση αυτή θα αναλύσει τη συνδιάρθρωση του οικονομικού με πολιτικές του πολιτισμού που αναδεικνύουν τον αγροτικό πολιτισμό και το φυσικό περιβάλλον ως καταναλωτικά αγαθά. Αγρο- και οικο-τουριστικές επιχειρήσεις, εκδηλώσεις για την τουριστική προβολή περιοχών, αλλά και η προώθηση τοπικών προϊόντων και άλλες πρακτικές συνδέουν την τοπικότητα με την τουριστική οπτική και αναδεικνύουν μιαν επιτελεστική προσέγγιση της τοπικότητας που εμπεριέχει ουσιοποιητικές ιδιότητες του παρελθόντος. Η έννοια της παραδοσιακότητας, οι φυσικές ιδιότητες των προϊόντων, αλλά και λόγοι περί «φυσικού και πολιτισμικού πλούτου» συνιστούν αφενός επιμέρους συστατικά στοιχεία της τοπικότητας, αφετέρου άμεσα στοιχειοθετούν τη φύση και τον πολιτισμό ως εμπορεύματα και καταναλωτικά αγαθά. Αλλά και οι εκδηλώσεις προβολής, που αφορούν τελικά τόσο στους επισκέπτες όσο και στους ίδιους τους κατοίκους, κατασκευάζουν τους αγροτικούς τόπους με συγκεκριμένες ιδιότητες και διαμορφώνουν την αξία τους μέσα από τις επιτελεστικές πρακτικές της τοπικότητας. Η ISO πιστοποίηση, επιπλέον, αγρο- και οικο-τουριστικών επιχειρήσεων και αγροτικών προϊόντων, αλλά και συνολικά οι εμπλεκόμενοι φορείς στην τοπική ανάπτυξη συνδιαρθρώνουν την τοπικότητα με την παγκόσμια αγορά.
