Στη διάρκεια των τριών τελευταίων δεκαετιών του 20ου και τις αρχές του 21ου αιώνα έχει αναπτυχθεί μια συνεχώς επιταχυνόμενη διαδικασία σύγκλισης. Στροβιλιζόμενες διαρκώς γύρω από την έννοια του τεχνολογικού, πραγματικότητες ενδεχομένως διακριτές μέχρι τότε μεταξύ τους άρχισαν να αλληλοπλέκονται μέσα από πρωτόγνωρες διαδρομές δημιουργώντας νέα νοήματα. Παλαιότερες αλλά και νεοεμφανιζόμενες τεχνολογικές υλικότητες, πρακτικές που ανάγονταν σε περιθωριακές κοινότητες αλλά και καθημερινές εμπειρίες μεγάλων πληθυσμιακών συνόλων, αντιλήψεις για το διαρκώς επικείμενο αλλά και φοβίες για το οριστικά ανεπίστρεπτο, επιστημονικές και κριτικές αναζητήσεις αλλά και εκλαϊκευτικά συστήματα πρόσληψης, εμφανίζονται σε ένα καθεστώς όσμωσης, που θεωρείται ότι συγκεφαλαιώνει παραστατικά τις βασικές ιστορικές διαστάσεις της ύστερης νεωτερικότητας και κωδικοποιείται πλέον ως τεχνοπολιτισμός.
Στην ημερίδα αυτή επιδιώκουμε να ανιχνεύσουμε όψεις του τεχνοπολιτισμού, όπως αυτές επιτελούνται σε πολλαπλά επίπεδα της κοινωνικής και πολιτισμικής ζωής κατά τη διάρκεια αυτών των δεκαετιών:
Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στις διαστάσεις εκείνες του τεχνοπολιτισμού, οι οποίες αφορούν σε:
