Περιλήψεις
Αίγλη Μπρούσκου
(Αμερικανικό Κολέγιο Θεσσαλονίκης)
Digitales: ψηφιακές ιστορίες σ’ ένα μάθημα Ελληνικής Εθνογραφίας
Σ' ένα μάθημα Ελληνικής Εθνογραφίας οι φοιτητές και οι φοιτήτριες (από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια, και τις Ηνωμένες Πολιτείες) έχουν να δουλέψουν και να παρουσιάσουν μια εργασία νέου τύπου: όχι πια ένα γραπτό κείμενο που θα αποτυπώνει την επιτόπια έρευνά τους και τα συμπεράσματά τους, αλλά ένα digitale. Τα digitales είναι, όπως το λέει κι η λέξη, ψηφιακές ιστορίες ειπωμένες με έναν συνδυασμό κειμένου (script), φωνής, μουσικής, φωτογραφιών, βίντεο, και γραφικών. Χρησιμοποιήθηκαν καταρχήν στον Πανεπιστήμιο του Berkeley ως μέθοδος συλλογής ιστοριών ζωής με άτομα που δυσκολεύονταν για διάφορους λόγους να αφηγηθούν τη ζωή τους (πρόσφυγες, μειονότητες, παιδιά, φυλακισμένους).Μέσα από την κατασκευή των ψηφιακών ιστοριών δόθηκε η δυνατότητα όχι μόνον να πουν αυτό που ήθελαν, αλλά και να εκφραστούν δημιουργικά και καλλιτεχνικά, αντλώντας ευχαρίστηση και περηφάνια από τη δουλειά τους. Έκτοτε το αφηγηματικό αυτό είδος χρησιμοποιήθηκε σε ανάλογες προσπάθειες, ως μέσο έρευνας, καταγραφής και κοινοποίησης (βιογραφίες, τοπική ιστορία κλπ.). Το παράδειγμα που θα παρουσιαστεί είναι ίσως η πρώτη προσπάθεια χρήσης των digitales στην ανώτατη εκπαίδευση, στα πλαίσια ενός μαθήματος ανθρωπολογίας. Επιλέχθηκε ως ένας τρόπος ανανέωσης των κλασσικών μεθόδων έρευνας και συγγραφής, καθώς είναι μία μέθοδος που σε μαθαίνει να συγκεντρώνεσαι, να συλλέγεις σωστά στοιχεία και σημαντικό υλικό, και κυρίως να σκέφτεσαι τον εαυτό σου και τη σχέση του με την συγκεκριμένη επιτόπια έρευνα. Ένα άλλο ζητούμενο ήταν η εξοικείωση στη χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας και η ιδέα της δημοσιοποίησης της προσωπικής δουλειάς.<< Επιστροφή στο πρόγραμμα του συνεδρίου