Περιλήψεις
Παναγιώτης Παπαδημητρόπουλος
(Τμήμα Πλαστικών Τεχνών και Επιστημών της Τέχνης, Παν/μιο Ιωαννίνων)
Το Εθνογραφικό ντοκιμαντέρ ως πιθανό εργαλείο έρευνας της ελληνικής κοινωνίας: το γαλλικό παράδειγμα του Raymond Depardon
Με την εφεύρεση της φωτογραφίας δημιουργήθηκε μια νέα αισθητική, «αισθητική του αντικειμενισμού», η οποία είναι άμεσα συνυφασμένη με το γεγονός ότι η εικόνα που δημιουργείται αντανακλά τον κόσμο σαν καθρέφτης. Αυτή η σχεδόν «αυτόματη» καταγραφή, η οποία δεν αλλοιώνεται από το φίλτρο της υποκειμενικότητας του δημιουργού και συναντάται τόσο στη φωτογραφία-ντοκουμέντο όσο και στο εθνογραφικό ντοκιμαντέρ, μεταφέρει πληροφορίες και νοήματα ακροβατώντας σε ευαίσθητες ισoρροπίες, ανάμεσα στην Τέχνη και στη μη Τέχνη. Οι ιδιαίτερες πτυχές της «αντικειμενίστικης» μίμησης θα αναπτυχθούν συνοπτικά στο πρώτο μέρος της ομιλίας. Στη συνέχεια, θα αναφερθώ σε επιλεγμένα ντοκιμαντέρ του Raymond Depardon που έχουν σαν θέμα το γαλλικό νοσοκομείο, το γαλλικό ανακριτικό γραφείο, την προεκλογική καμπάνια του Valery Giscard d΄Estaing και τους γάλλους αγρότες. Στόχος αυτών των αναφορών είναι να δοθεί έναυσμα σε Έλληνες κινηματογραφιστές για ανάλογες προσεγγίσεις ελληνικών θεμάτων. Πιστεύω ότι η σύγχρονη Ελλάδα με την κοινωνική, πολιτική και οικονομική κρίση που διανύει έχει, περισσότερο από ποτέ, ανάγκη από αυτού του είδους τον κινηματογράφο, τον cinema direct, ο οποίος, καταγράφοντας με αντικειμενικό τρόπο την πραγματικότητα, μπορεί να μετατραπεί, στα χέρια ευαίσθητων δημιουργών, σε πολύτιμο εθνολογικό εργαλείο μελέτης και εμβάθυνσης της ελληνικής κοινωνίας.<< Επιστροφή στο πρόγραμμα του συνεδρίου