4o APXAIOΛOΓIKO EPΓO ΘEΣΣAΛIAΣ KAI ΣTEPEAΣ EΛΛAΔAΣ, 2009-2011
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Περίληψη ομιλίας

Πάλλης Γιώργος
Η διάδοση της τεχνοτροπίας των γλυπτών του λεγόμενου “θηβαϊκού εργαστηρίου” (β΄ μισό 9ου αι.). Μερικές παρατηρήσεις

Ο ακριβώς χρονολογημένος γλυπτός διάκοσμος των ναών του Αγίου Γρηγορίου στη Θήβα (872/3) και της Παναγίας Σκριπούς στον Ορχομενό (873/4) οριοθετεί την «αυγή» της μεσοβυζαντινής αρχιτεκτονικής γλυπτικής στον Ελλαδικό χώρο. Τα δύο σύνολα αποδίδονται σε ένα συνεργείο, το λεγόμενο “θηβαϊκό εργαστήριο”, το οποίο συνδέεται με την τέχνη της Κωνσταντινούπολης και, ιδιαίτερα, με τα γλυπτά της βόρειας εκκλησίας της μονής του Λιβός (907). Ενδιαφέρον παρουσιάζει το ζήτημα της διάδοσης της νέας τεχνοτροπίας που εισήγαγε το εργαστήριο αυτό στον Ελλαδικό χώρο. Η επισκόπηση της γεωγραφικής παρουσίας της επιτρέπει ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με το μέγεθος και τον τρόπο της αποδοχής της στην Πελοπόννησο, τη Στερεά Ελλάδα και τη Θεσσαλία, και ιδιαίτερα στις πόλεις που θα αναδειχθούν στη συνέχεια σε τοπικά κέντρα μαρμαρογλυπτικής (Κόρινθος, Αθήνα, Θήβα, Χαλκίδα).

<< Επιστροφή στο πρόγραμμα του συνεδρίου
<< Επιστροφή στον κατάλογο των ομιλητών