APXAIOΛOΓIKO EPΓO ΘEΣΣAΛIAΣ KAI ΣTEPEAΣ EΛΛAΔAΣ, 2003-2005
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Περίληψη ομιλίας

Ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων Δυτικής Θεσσαλίας.

Μαρία Βαϊοπούλου

[Αρχαιολόγος, ΛΔ΄ ΕΠΚΑ]

Λεωνίδας Π. Χατζηαγγελάκης

[Αρχαιολόγος, Διευθυντής, ΛΔ΄ ΕΠΚΑ]

Ένας από τους βασικότερους στόχους της ΛΔ΄ ΕΠΚΑ από την ίδρυσή της είναι η Ανάδειξη και η Αξιοποίηση των Αρχαιολογικών χώρων της Δυτικής Θεσσαλίας (Ν. Καρδίτσας και Νομός Τρικάλων). Η αρχή έγινε από τους χώρους οι οποίοι είχαν ενταχθεί στο Β΄ Κοινοτικό Πρόγραμμα, από τις δύο προηγούμενες Εφορείες (ΙΓ΄ ΕΠΚΑ, Βόλου και ΙΕ΄ ΕΠΚΑ, Λάρισας). Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται χώροι όπως, ο αρχαιολογικός χώρος Κιερίου (Ακρόπολη Κιερίου) στο Δήμο ’ρνης, ο Προϊστορικός οικισμός Συκεώνος στο Δήμο Φύλλου, ο Μυκηναϊκός Θολωτός Τάφος στο Γεωργικό - Ξινονέρι του Δήμου Μητρόπολης, ο Ναός του Απόλλωνα στα «Λιανοκόκκαλα» Μοσχάτου του Δήμου Ν. Πλαστήρα, ο Μακεδονικός τάφος της αρχαίας Πέλλινας στο Πετρόπορο του Δήμου Εστιαιώτιδας και τέλος το Ασκληπιείο Τρίκκης στο Δήμο Τρικκαίων. Αρκετοί από τους χώρους χρίζουν ανάγκης βασικών προεργασιών, όπως αποτύπωσης, καθαρισμού, ανασκαφικών εργασιών μικρής ή μεγαλύτερης κλίμακας, αποκατάστασης-αναστήλωσης αρχιτεκτονικών λειψάνων. Πρόκειται για χώρους όπως τα τείχη και ο πύργος της ακρόπολης της αρχαίας Πέλλινας στο Πετρόπορο του Δήμου Εστιαιώτιδας, το Κάστρο Πότνεου του Δήμου Αιθίκων, ο αρχαιολογικός χώρος στα «Ελληνικά» της Αργιθέας, καθώς και ο αρχαιολογικός χώρος «Παλαιοκάστρου» Πετρωτού του Δήμου Αργιθέας, καθώς και ο αρχαιολογικός χώρος ’τραγα του Δήμου Φαρκαδώνας του Ν. Τρικάλων. Κλείνοντας θα αναφερθούν οι χώροι οι οποίοι μπορούν να λειτουργήσουν άμεσα ως επισκέψιμοι με ελάχιστες παρεμβάσεις από την Εφορεία μας, π.χ. το Πανθεσσαλικό Ιερό της Ιτωνίας Αθηνάς στη Φίλια του Δήμου Σοφάδων. Ο απώτερος στόχος της ανάδειξης είναι η δημιουργία και ένταξη σ΄ένα Δίκτυο Πολιτιστικών-Πολιτισμικών Διαδρομών. Περιηγήσεις, οι οποίες θα ξεκινούν από την απώτερη Αρχαιότητα, θα περνούν από το Βυζάντιο και τις αναζητήσεις των ντόπιων καλλιτεχνών του 18ου αι. και 19ου αι., για να καταλήξουν στην Θεσσαλία των θρύλων, των παραδόσεων και της σύγχρονης πραγματικότητας.