APXAIOΛOΓIKO EPΓO ΘEΣΣAΛIAΣ KAI ΣTEPEAΣ EΛΛAΔAΣ, 2003-2005
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Περίληψη ομιλίας

Το οικοδομικό συγκρότημα του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και το Επισκοπείο Δημητριάδος στη Μακρινίτσα του Πηλίου.

Πασχάλης Ανδρούδης

[Δρ. Αρχαιολογίας, Αρχιτέκτων, Αναστηλωτής]

Μαρία Νάνου

[DEA Ιστορίας Τέχνης, Εκπαιδευτικός, Αποσπασμένη στο Λαογραφικό Κέντρο Κίτσου Μακρή, Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Θεσσαλίας]

Αντικείμενο της ανακοίνωσής μας αποτελεί η παρουσίαση του οικοδομικού συγκροτήματος του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη Μακρινίτσα του Πηλίου, που αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σύνολα του είδους στον ελλαδικό χώρο. Πρόκειται για το ναό της Κοιμήσεως που ανοικοδομήθηκε το 1767 εκατό περίπου μέτρα δυτικότερα από την κατεστραμμένη παλαιά βυζαντινή μονή της Θεοτόκου Οξείας Επισκέψεως της Μακρινιτίσσης (π. 1214), για το διώροφο παρεκκλήσι των Αγίων Πάντων και του Αγίου Νικολάου (1743) στα ΝΔ του ναού, το μονόχωρο παρεκκλήσι της Αγίας Μαγδαληνής κτισμένο προς Β. και το κτήριο της Επισκοπής Δημητριάδος (Μητρόπολη ή Δεσποτικό, 1815) στα Δ. του ναού της Κοιμήσεως. Αρχιτεκτονικές παρατηρήσεις, επιγραφικές μαρτυρίες και αναφορές στον εσωτερικό και εξωτερικό διάκοσμο του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, των παρεκκλησίων που τον περιβάλλουν και του Επισκοπείου συμβάλουν στην σύνθεση της οικοδομικής ιστορίας του συγκροτήματος και αποκαλύπτουν τη δράση επωνύμων και ανωνύμων καλλιτεχνών στο χώρο αυτό κατά τους μεταβυζαντινούς και νεότερους χρόνους.