APXAIOΛOΓIKO EPΓO ΘEΣΣAΛIAΣ KAI ΣTEPEAΣ EΛΛAΔAΣ, 2006-2008
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Περίληψη ομιλίας

ΦΡΟΥΣΣΟΥ Ελένη
Αρχαιολόγος ΙΔ ΕΠΚΑ, Λαμία
Μια νέα, άγνωστη θέση με μακραίωνη κατοίκηση στην Εκκάρα Φθιώτιδος
(ανακοίνωση τοίχου)

Το 2007 και έως την άνοιξη του 2008, στην περιφέρεια του οικισμού της Εκκάρας Δομοκού, στη βόρεια Φθιώτιδα, πραγματοποιήθηκε από γεωλόγους του Τμήματος Γεωγραφίας του Χαροκόπειου Πανεπιστημίου της Αθήνας παλαιοσεισμολογική έρευνα στη ζώνη των σεισμικών εδαφικών διαρρήξεων που συνόδευσαν τον ισχυρότερο καταγεγραμμένο σεισμό στην περιοχή της Θεσσαλίας, αυτόν της 30ης Απριλίου του 1954. Στο πλαίσιο της έρευνας αυτής, ανοίχθηκαν σε αγρό στα ΒΔ της Εκκάρας, σε μικρή απόσταση μεταξύ τους και εγκάρσια στη ζώνη των διαρρήξεων (ρήγμα), τρία βαθιά και επιμήκη ορύγματα, προκειμένου να προσδιορισθεί το ιστορικό των διαταραχών των πρόσφατων (επιφανειακών) αποθέσεων από σεισμικές διαρρήξεις προ του 1954 στην ίδια ζώνη, διαταραχές οι οποίες αντιστοιχούν σε παλαιότερους του 1954 παρόμοιους σεισμούς. Αν και στο χώρο του αγρού δεν παρατηρήθηκε επιφανειακή κεραμική κατά την αυτοψία που προηγήθηκε, η διάνοιξη των ορυγμάτων αποκάλυψε την παρουσία αρκετών διαδοχικών στρωμάτων που περιείχαν κεραμική. Η αποκάλυψη αυτή είχε διττή σημασία. Αφενός, συνέβαλε καθοριστικά στην πορεία και τα αποτελέσματα της παλαιοσεισμολογικής έρευνας, επιτρέποντας την με πολύ καλή προσέγγιση χρονολόγηση του προτελευταίου επεισοδίου σεισμικής διάρρηξης, μέσα από τη χρονολόγηση των στρωμάτων αμέσως κάτω και επάνω από το στρωματογραφικό ορίζοντα του επεισοδίου αυτού, αφετέρου, αποκάλυψε την ύπαρξη μίας άγνωστης έως εκείνη τη στιγμή θέσης στα ΒΔ της Εκκάρας. Όπως παρατηρήθηκε ήδη από την αρχή της έρευνας, η κεραμική που εντοπίσθηκε στο χώρο των ορυγμάτων προήλθε κατά πάσα πιθανότητα από την περιοχή της πλαγιάς ενός υψώματος, το οποίο βρίσκεται αμέσως στα Δ-ΝΔ του αγρού. Η κεραμική αυτή, η οποία συλλέχθηκε από τα επιμέρους γεωλογικά στρώματα στις στρωματογραφικές τομές εντός των ορυγμάτων χρονολογείται διαδοχικά στη Νεότερη Νεολιθική ΙΙ έως και την Τελική Νεολιθική, ενώ υπάρχουν ενδείξεις για την παρουσία και της Αρχαιότερης Νεολιθικής, στην Πρώιμη και Ύστερη εποχή του Χαλκού και στην κλασική, την ελληνιστική, ενδεχομένως δε και στη ρωμαϊκή περίοδο. Είναι αξιοσημείωτο ότι στην κορυφή του προαναφερόμενου υψώματος, το οποίο είναι γνωστό με το τοπωνύμιο «Αμπελόρραχη», διακρίνεται στις αεροφωτογραφίες του χώρου μία ελλειπτικού σχήματος διαμόρφωση που φαίνεται να οριοθετεί την κορυφή του υψώματος και θα μπορούσε να αντιστοιχεί σε μικρής έκτασης οχυρωμένη ακρόπολη.

<< Επιστροφή στον κατάλογο των ομιλητών