APXAIOΛOΓIKO EPΓO ΘEΣΣAΛIAΣ KAI ΣTEPEAΣ EΛΛAΔAΣ, 2006-2008
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΣΤΟΥΣ ΝΕΩΤΕΡΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ

Περίληψη ομιλίας

ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ Δημήτριος
ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΙΕ ΕΠΚΑ
Εργασίες ανάδειξης αρχαιολογικών χώρων Περραιβικής Τρίπολης στα πλαίσια του Γ. Κ.Π.Σ
(ανακοίνωση τοίχου)

Η κλειστή λοφώδης λεκάνη βόρεια της Ελασσόνας είναι η περιοχή της Περραιβικής Τρίπολης, η οποία απαρτιζόταν από τις πόλεις Άζωρο, Δολίχη και Πύθιο. Οριζόταν από τον ποταμό Τιταρήσιο στο νότο και από τα όρη Αμάρμπεη, Καμβούνια και Όλυμπο στο βορρά. Οι πληροφορίες για την αρχαία ιστορία της περιοχής αυτής προέρχονται κυρίως από τον Ρωμαίο ιστορικό Τίτο Λίβιο. Με τις σημαντικότατες ιστορικές επιγραφές που βρέθηκαν πρόσφατα τεκμηριώνεται πλήρως η ομοσπονδία τους, καθόσον αποτελούσαν το κοινό των Τριπολιτών, με πρωτεύουσα το Πύθιο, όπου υπήρχε το πανάρχαιο ιερό του Απόλλωνα Πυθίου. Η ακμή των πόλεων σημειώνεται ανάμεσα στον 5ο και τον 3ο αιώνα π.Χ. Οι πόλεις Πύθιο, Άζωρος και Δολίχη δημιούργησαν το Κοινό των Τριπολιτών, με επικεφαλής στρατηγό, που σημαίνει κοινή διοίκηση με ομοσπονδιακές αρχές, κοινό στρατό για αμυντικούς σκοπούς, κοπή ομοσπονδιακών νομισμάτων, κοινές λατρείες και γιορτές, συμμαχίες και εξωτερικές διπλωματικές σχέσεις. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο ο Οκταβιανός Αύγουστος αναγορεύτηκε σε στρατηγό του κοινού των Θεσσαλών, μετέτρεψε τον παραδοσιακό θεσσαλικό στατήρα σε ρωμαϊκά δηνάρια και επέφερε μεγάλες διοικητικές μεταρρυθμίσεις στη Θεσσαλία «κατά του Καίσαρος κρίμα?, όπως μαρτυρούν οι επιγραφές, τόσο στους θεσμούς, όσο και στις πανάρχαιες τοπικές λατρείες. Η πρόταση έχει ως σκοπό την προστασία των αποκαλυφθέντων αρχαίων λειψάνων και ταυτόχρονα την ανάδειξη των αρχαιολογικών χώρων της περιοχής με τελικό στόχο την διαμόρφωση τους ώστε αυτοί να είναι επισκέψιμοι. Κεντρικός πυρήνας της πρότασης είναι η διαμόρφωση των ελευθέρων χώρων γύρω από τα αποκαλυφθέντα αρχαία λείψανα με την δημιουργία επιλεγμένων διαδρόμων και στάσεων έτσι ώστε ο επισκέπτης να έχει την δυνατότητα μιας συνολικής άποψης του κάθε χώρου αλλά και την μέγιστη δυνατή προσέγγιση στα αρχαία κτίσματα. Η προστασία και η διάσωση των μνημείων προϋποθέτει την διατήρηση των επιμέρους στοιχείων τους ως φορείς της διαφύλαξης της αυθεντικότητας τους. Οι ήπιες επεμβάσεις αποτελούν ίσως την μοναδική εξασφάλιση της αυθεντικότητας και ως εκ τούτου οι επεμβάσεις στους χώρους είναι όσο το δυνατόν πιο ήπιες ,προσαρμοσμένες στο φυσικό περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής αλλά και αναστρέψιμες.

<< Επιστροφή στον κατάλογο των ομιλητών